Sieber Marly
@Sofie Silberman
Het Oostende-project
In zijn theatermonoloog Lamblet werkte Sieber met de dagboeken van visser
Andreas Van Craeynest. In deze dagboeken schreef Van Craeynest liederlijk en
poëtisch over zijn leven. Als vader zweeg hij echter tegenover zijn kinderen. Vissers zijn binnenvetters, zo wordt gezegd. Ze houden hun emoties voor zich. Ze zwijgen.
Mijn eigen vader zwijgt emotioneel ook. Hij is geen visser, wel een West-Vlaming.
Heeft dat een link met de visserij, de provincie? Ik denk het niet. In andere provincies duiken soortgelijke verhalen op over zwijgende vaders. Is het een generatieding? Of word ik zelf ook een zwijgende vader? De vragen borrelen op.
Ik ben een man. Ik ben vader geworden. Welke weg ga ik bewandelen? Ga ik
zwijgen?
Als Letterist wil ik, vanuit de zwijgende zee met zijn diepe geheimen, luisteren naar
wat Oostendse vaders—over alle culturen heen—mij kunnen vertellen over dat
zwijgen. Zullen er woorden vloeien? Of hangen we zwijgend aan de toog en luisteren we hoe de golven van de zee ons gesprek overnemen?
Papaschrijfsel - De Nacht van de Musea en de Galerijen
‘Nee, papa. Weg!’
De schattige tweejarige stelt zich op. Hij wijst naar de uithoek van de zetel.
‘Papa, daar!’
Zijn vinger wijst de andere kant op, en hij kruipt dicht tegen zijn mama aan.
Ik weet mezelf geen houding te geven. Het doet me meer dan ik durf toe te geven. Ik zwijg. Ik slik. Ik nestel me in het uithoekje van de zetel.
‘Kaatje Tralalaatje’ galmt vrolijk door het huis. Ik zing stilletjes mee voor mezelf, ook al heeft het lied mijn grens al meermaals overschreden.
Hij staart naar het scherm.
‘Saurus. Saurus.’ Hij lacht.
Dat is wat telt. Hij lacht. Ik zwijg. Ik ben stilletjes.
Ik schuif weer een beetje dichterbij om bij de roedel te horen. Zijn aandacht gaat toch naar Kaatje, denk ik. Hij draait zijn hoofd bruusk om.
‘Nee, papa. Daar.’
Ik druip af. Ik zwijg en ga nog wat melk voor hem opwarmen.
Hij lacht om Kaatje en de melk, dicht bij zijn mama.
Ik zit op het uithoekje van de zetel.
“Die van twee, die zeggen nee.” Het is zo’n standaarduitspraak die dient om je gerust te stellen. Het is een lang jaar. Ik voel het aan mijn zwijgen. Ik hoop gewoon dat ik toch niet zo’n zwijgende vader wordt. Is de toon al gezet? Een lichte paniek raast als een wind in mijn gedachtenwinkel. De kerk in het midden houden. Niet tegenwerken. Het laatste Kaatje gaat met de tv uit.
‘Naar bed.’ Zegt de mama.
‘Boekje.’ Zegt de tweejarige.
Mama zegt niets. Ik wacht. Mijn hart maakt een sprongetje. Boekje, dat is mijn terrein, soms. Ik doe het graag. Hij twijfelt tussen boekje of toch bed. Hij pakt een boekje en gooit het naar me. Hij kruipt tegen me aan. Mijn gezicht ontspant.
Een hard nee wordt een zachte ja. Hoe kort ook.
Na twee komt drie. Morgen is een nieuwe dag.
Sieber Marly is een acteur, cabaretier, schrijver en papa. Dat hij als artiest een laatbloeier is, ziet hij als een troef om de verzamelde levensbagage in te zetten in zijn werk. Over zijn late vaderschap schrijft hij een boek. Hij zal zijn persoonlijke kijk ook inzetten als Letterist.
Het leven is een work in progress. Negeer de omleidingen, ik leid je door de werken heen. Drie projecten staan in de steigers: Een voorstelling, een boek en een nog te onderzoeken medium.
De voorstelling heet Sieber XXY (werktitel).
In Sieber XXY onderzoekt Sieber Marly waarom hij pas op zijn veertigste de stap
naar het vaderschap overwoog. Over het syndroom van Klinefelter,
chromosoomafwijkingen, onvruchtbaarheid, anders-zijn en het leven onder de
kerktoren van een Vlaams dorp. Gekruid met humor en enkele liedjes, begeleid op
ukelele.
Sieber Marly, een grote vriendelijke reus met een ukelele, begon zijn professionele
carrière als producer in theater en film. Net op tijd voor zijn midlifecrisis maakte hij de switch van achter de schermen naar voor de schermen.
=> op zoek naar woonkamers en kleine zaaltjes om de voorstelling te try-outen.
Mail me: hello@sieber.be
Het boek heeft nog geen definitieve titel: Papaboek (werktitel).
Hierin wil Sieber zijn zoontje vertellen wie zijn papa is en waarom hij deze weg naar het vaderschap heeft afgelegd.
Ook het leren pitchen is nog in ontwikkeling.
Het postkaartje met een fragment uit de tekst papaschrijfsel ligt klaar. Je kan er een paar exemplaren krijgen door ons een berichtje te sturen op de socials!